Ubrałam się...

..dziś w tego irysa w całości. Od rana słucham „śliweczko ty nasza” i innych takich. A do tego jakże się miło dzień zaczął. Przyszedł Właściciel Współpracującej Firmy.

WWF: Pani już po urlopie?
Cleos: A owszem.
WWF: A gdzie to Pani była.
C: A na Juchach.
WWF:???
C: Idealne miejsce, żeby dzieci mogły sobie biegać, a mamusie i tarara rączka w górę.
WWF: Pani jest mamusią?
C: Tak :)
WWF: Od ilu lat?
C: Od 6 :)
WWF: Nie wierzę.

I poszedł głęboko wstrząśnięty. A mnie się zrobiło miło:)

A wczoraj w ramach terapii uspokajającej zaczęłam robić ozdoby choinkowe. Kate mnie zbluzgała, że lato jeszcze mamy i żebym nie straszyła zimą. Tymczasem Diaboł zabrał się za mierzenie czasu:

D: Cleoś ile czasu ci zabiera zrobienie jednego takiego kwiatka?
C: A bo ja wiem, mierz czas.
(czas mija, mija, mija)
C: No i jak?
D: 5 minut????
C: A ty myślałeś, że ile?
D: Wyglądają, jakby się je robiło 15.

Zrobiłam 15, ale sztuk. Palce mnie bolą od zwijania. Jeszcze 45 i będzie. I łańcuchy zrobiłam. Teraz tylko rafia, wstążka i lampki w białym kolorze i jestem gotowa na Święta w zakresie choinki.

I pomalowałam framugę we Wrotach Salonowych. OMATKOKOCHANOMOJO!!!! Cudo.
I nie mam już dziury w ścianie przy Centrum Dowodzenia Wszechświatem!
I do końca tygodnia ma przyjść projekt mebli do łazienki!
I Smok zażyczył sobie  BŁĘKITNEJ sukienki na wesele Ciotki, co to byłyśmy tak uprzejme i zakopałyśmy topory, tomahawki i inne bronie w zeszłym tygodniu. Jak to miło się miło rozczarować:) I nawet ten Hobbit jakiś taki nienormalnie normalny:)

Się dzieje.