Kiedyś było inaczej...

…nie lepiej, nie gorzej, chyba prościej a na pewno inaczej.
Kiedyś, nie tak całkiem dawno, bo jakieś dwa lata temu myślałam o przyszłości jako o „mojej” tylko i wyłącznie sprawie. JA będę kończyła studia, JA będę robiła kolejne, JA będę się bawiła, JA będę łamała kolejne męskie serca, JA będę zdobywała różne dziwne doświadczenia życiowe, JA, JA, JA. Moje wzloty i upadki, moje zakochania, moje przyjemności, moje cele, mój seks, moje życie jednym słowem. Miałam świat w nosie. I ludzi też. Liczyło się tylko to, co JA uważałam za słuszne i tylko moje zachcianki były pierwszoplanowe.
Kiedyś było inaczej…imprezy, faceci, ambicje, intrygi, walka i wojny.
Teraz jest…cóż. Moje cele, moje marzenia, moje wojny i intrygi uzupełniły się o NASZE cele, NASZE plany, NASZE imprezy, NASZE życie. Z tamtej Cleos zostało wiele – zniknęły flirty, szybki seks, kolejne podboje, kolejne złamane serca. Na twarzy chyba mam wypisane „Jestem zakochana”, bo mężczyźni owszem oglądają się za mną, ale nic poza tym. Kiedyś oglądanie zakończyłoby się podrywem. Teraz…teraz oglądają się i nic:))) Spalona jestem chyba już w tym mieście.
Teraz jest mi pełniej, dojrzalej, doroślej. Wtedy było prościej…łatwiej…mniej skomplikowanie. Czasem mam takie chwile, kiedy chciałabym wrócić do tamtej prostoty, do tamtego życia. A potem uświadamiam sobie, że gdybym wróciła straciłabym cząsteczkę siebie.
Teraz jest inaczej i dobrze mi z tym. Czasem tylko patrzę wyzywająco i uwodzicielsko w oczy jakiegoś obcego faceta siedzącego przy stoliku obok w knajpie. I to nadal działa i wiem, że nie zatraciłam dawnych umiejętności, tylko… tylko, że potem wracam do domu i patrzę uwodzicielsko i wyzywająco w oczy Grzecha siedzącego przed kompem w gabinecie – i to zawsze działa.
Nie żałuję tego co było…niczego w swoim życiu nie żałuję…nawet byłego niedoszłego damskiego kickboxera. Nie żałuję tych wszystkich facetów, błędów, porażek. Ktoś może powiedziałby, że to żadne dokonania. I może nie, ale przy każdym mężczyźnie w moim życiu nawet jeśli był koncertowym idiotą czegoś się nauczyłam. Każdy dał mi jakąś nową umięjętność. Były niedoszły damski kickboxer poza tym, że zmusił mnie do nauki podstaw samoobrony pokazał mi jakie cuda można wyczyniać w łóżku. Pacynka nauczył otwierać bez kluczyków zamknięte samochody. Boski Alex dał nową wiarę w siebie. Borówa pokazał mi pierwsze męskie łzy i góry w nocy jakich nie znałam. Zwierzak uświadomił mi, że mogę się doskonale rozumieć z Jego synem. I tak dalej, bo paru ich jeszcze było. Zraniłam w życiu wielu ludzi, wielu wyrządziłam krzywdę – i może to podłe, ale tego też nie żałuję, bo widocznei zasłużyli. I to się właśnie nie zmieniło…jak było, tak jest nadal. Jeśli ktoś mi zrobi krzywdę…albo komuś kto jest mi bliski. Zniszczę.
Teraz jest inaczej, ale ja nadal jestem ta sama – tylko może trochę bardziej rodzinna i domowa:)))