Jest u Smoka...

...w klasie taka dziewczynka. Nazwijmy ją roboczo Natalką na przykład. Od dwóch lat z Natalką użera się cała szkoła - dyrektorka, która prowadzi informatykę, i która usłyszała, że jest głupia i śmierdzi, pani z angielskiego, która jest głupią babą, wychowawczyni, która musi opanować to tsunami chamstwa przez kilka godzin dziennie. Użerają się wszyscy, tylko nie rodzice Natalki - do niedawna przynajmniej. Bo otóż rodzice przez ponad rok odmawiali przyjęcia do wiadomości, że dziecko jest nadpobudliwe, ma problemy w nauce, zachowuje się karygodnie i powinno się z nim iść do psychologa. Gdzież tam. Rodzice - pedagodzy gimnazjalno-licealni absolutnie, kategorycznie zaprzeczyli wszystkim faktom, stwierdzając, że to szkoła sobie nie radzi z Natalką. Dzieci w klasie słusznie czy nie, to już inna sprawa, dostawały kary zbiorowe, za chamskie zachowanie Natalki, być może nauczyciele sądzili, że odpowiedzialność zbiorowa jakimś cudem tu zadziała. Nie zadziałała.  Dopiero całkiem niedawno rodzice Natalki przyznali przed sobą i w rozmowie z wychowawczynią, że coś jest nie halo i z Natalką należy coś zrobić. Coś tam uzgodnili, szczegółów nie znam, poczynili zobowiązania, być może nawet poszli do tego psychologa. I dobrze, bo byłam bliska zrobienia akcji wśród rodziców pisania petycji do dyrekcji szkoły, żeby przeniosła Natalkę do innej klasy. Nie bardzo uśmiecha mi się, że Smoczyca słucha i patrzy jak jakiś dziecior wyzywa nauczycielki od śmierdzących, głupich i brzydkich. Jeszcze chwila i wsadzi im kosz od śmieci na głowy i każe stepować.

Natalka była dzisiaj na balu przebierańców. Jako jedyna domagała się głośno i ostentacyjnie poświęcenia 100% uwagi wszystkich obecnych w sali, chodziła po klasie, kiedy wszystkie dzieci siedziały i jadły, krzyczała, sprzeciwiała się obecnemu ojcu. Tatuś na to "Natalko jak masz bose stópki to idź na dywanik, bo ci zmarzną nóżki" i tak ciągle ciucianiem w ten deseń.
Straciłam cierpliwość po 10 minutach słuchania tej gadki grochem o ścianę, ale nie mój cyrk, nie moje małpy, słowa nie powiedziałam.

Po kwadransie podeszła do mnie sama Natalka "Proszę panią, zabawa andrzejkowa była bardzo fajna, najfajniejsza chyba. Bardzo mi się podobała." Dziękuję ci Natalko, cieszę się, że ci się podobało. Zabawę andrzejkową, jak pamiętamy organizowałam i prowadziłam ja. Natalka usłyszała tam parę razy, że jej głowę urwę przy samym tyłku, z uśmiechem na ustach, ale tonem odpowiednim, jeśli nie zostawi tych balonów, nie usiądzie natychmiast, nie przestanie wrzeszczeć. Zobaczyło dziecko konsekwencję i wyznaczone jasno granice i uspokoiło się w 20 minut. Podobnież reszta bandy hunów zresztą.

Nie jestem mistrzem wychowywania dzieci, nie mam doświadczenia kilkudziesięcioletniego, ot 8 lat posiadania w hodowli Smoczycy - pierwszego roku nie liczę, bo żarła i spała wyłącznie. Nie znam się na wszystkim, wychowywanie dziecka traktuję jak nieustający eksperyment, w którym Ona uczy się mnie i życia, a ja ciągle uczę się Jej i metod. Ale kurna, niech mi ktoś powie, że ciucianiem i "bezstresowym wychowaniem", cokolwiek ono w tym wypadku znaczy zwojuje się więcej, niż dotrzymywaniem słowa zawsze i siłą spokoju w histerycznych sytuacjach. Efekt jest taki, że Natalka swojego tatę miała w nosie, ale jak spojrzałam na Nią, kiedy się darła bez sensu, to usiadła i siedziała spokojnie, zapychając się pizzą.
Nauczycielom współczuję - dwadzieścia lat temu dostałaby Natalka po dwa razy linijką po łapkach, stanęłaby w kącie, przepisywałaby sto razy zdanie jakieś, środki perswazji jakieś były - teraz nic jej nie można zrobić. I to nie, żebym była za biciem biednych dzieciątek, ale jak słyszę, że smark taki mówi do nauczyciela, którego powinien szanować z racji tego, że jest starszy chociaż, o posiadanej wiedzy nie wspomnę - że śmierdzi i jest beznadziejny, to mi się włącza opcja aborcyjna niezależnie od tego, że dotyczy ośmiolatki. I to nie to, że nauczyciele są daremni i nie potrafią być autorytetami, ale przynajmniej nie tylko to - to rodzice Natalki spieprzyli sprawę jakieś 3-4 lata temu, jak tylko Natalka zaczęła na nich wrzeszczeć. I blog mi świadkiem, że tym razem z czystym sumieniem mogę powiedzieć, aż się sama temu dziwię, że to nie wina naszego systemu edukacji, kształcenia pedagogów, czy innych bzdetów pod tytułem szkoła sobie nie radzi.

No bo jeśli ja, która nigdy nie uderzyła Smoka (no dobra raz, ale miała 3 lata i wybiegła mi na ulicę - wystraszyłam się i mię poniosło lekko na 3 klapsy) mam odruch odwinięcia się na odlew na samo słuchanie tego wszystkiego, co Natalka z siebie wydaje paszczą... to znaczy, że się dzieje i to źle się dzieje.