Wczorajszy...

…wieczór woperetce udany. Księciu von Lippertowi odkleiły się wąsy w III akcie, Boni unowocześniał tekst, Edwin miał buty na takim obcasie, że ja bym sobie nogi połamała (bo to knypek, chociaż tenor podobno wielki) i kolczyk w uchu (bleee), Sylvia trochę się garbiła:))) Ale zabawa była przednia z szampanem, pierniczkami, obsługą w strojach ze „Studenta żebraka”. Najbardziej cieszy mnie to, że Grzechowi się podobało, a to dobrze rokuje na dalsze spotkania z Kulturą przez duże „K”.
Inna sprawa, że jak zwykle ludzie, publiczność zawiodła. Pamiętam, jak dawno, kiedy szłam z Rodzicami do opery wkładało się najlepsze garnitury, kiecki wieczorowe, eleganckie, bo to taki szczególny rodzaj rozrywki był. A teraz??? Jeansy, frendzle, kozaki ubłocone, niedopięte koszule. Ja rozumiem, że wszystko jest dla ludzi, że sztuka trafia teraz pod strzechy i do każdego. Tylko pojąć nie mogę dlaczego strzecha włazi do sztuki??? Dlaczego ludzie nie dbają, o ten jakiś cudowny magiczny wizerunek wieczoru w operze??? Dlaczego pozwalają na to, żeby w czerwono-złotej sali, gdzie Aida, Tosca, Zemsta nietoperza, było jak w oborze??? Trzy babki za mną w wieku na oko od 20-35 lat piły colę, jadły cukierki z foliowych szeleszczących woreczków, i sezamki w cukrze. A siedząca koło nich matrona na oko 150 kilo wagi śpiewała głośno arie wraz z artystami, fałszując przy tym niemiłosiernie. Grzech skomentował to krótko „Patrz Cleos, zapomnieliśmy kupić popcornu”.
Nie jestem jakąś snobką, która docenia tylko makabrycznie nudne towarzystwo i wieczorowe kreacje. Wypluwam wyżutą gumę wprost na chodnik, jem popcorn w kinie, przeklnę kiedy trzeba, lubię poskakać na koncertach i powydzierać się razem z tłumem. Ale – może tak dziwnie zostałam wychowana – cenię sobie ten czas w operze czy operetce, kiedy słuchając orkiestry i śpiewaków, czuję się dziwnie wyjątkowo. I chciałabym, żeby tej mojej chwili wyjątkowości nie zakłócał szelest odpakowywanych jak w kinie batoników, i mlaskanie bab żrących jak w McDonaldsie. I wiem, że nigdy już nie będzie tak, jak wtedy, kiedy do opery szłam z Rodzicami, bo ludzie chamieją i dziczeją i wydają się być z tego zadowoleni…Smutne…