Po kiego grzyba...

… mi ten blog? Szczerze? Po nic… Nie mam potrzeby wypisywania się z emocji… a nawet jeśli mam to przecież piszę pamiętnik od chyba 1993 roku. Już powstaje jego drugi tom:) Tam mogę wypisać wszystko to, co mnie gnębi. Tam przeżywałam pierwszy raz, rozprawę sądową, napady, miłości Przyjaciół i ich problemy, rozwód i uwodzenie Grzecha. Tutaj pisze, po prostu dlatego, że lubię pisać. Założenie bloga było reakcją na (wybacz Offca) owczy pęd. Założyła Medea, Muza, eXXX to niby czemu ja nie? Potem wyzwaniem był html – pomógł eXXXio:) Dzięki Bracie:) A potem Żona Nr 3 przeczytała jedną moją książkę i powiedziała, że muszę pisać – czy mam czas czy nie. Moja tzw. „pisarska” próżność została mile połechtana z włosem no i pisze. Żadne to wywnętrzanie się, bo Grzechowi marudzę jak mi się coś nie podoba, tak jak tu, Przyjaciele wiedzą co powiem zanim się odezwę, wrogowie ze mną nie gadają i całe ich szczęście. Na blogu jak w życiu:) Więc po co mi on? Po nic – powtarzam jeszcze raz. Chyba tylko (albo aż) po to, żeby tu pogadać ze Słonkami, których pewnie nigdy na żywca nie zobaczę. Żeby Was poznawać, w takim sstopniu w jaki dajecie się poznać. Żeby pisać sobie pierdołki i mieć zwykłą radość z tego, że ktoś to czyta – czasem przypadkowo – czasem bo wpada tu stale.
Jednym słowem piszę bo lubię:)))
I chyba tylko dlatego, bo przecież wielkich mądrości nie zamykam na tej stronie, tylko zwyczajne słoneczne życie.
A może się mylę?