Niedobrze

Grzech znowu chory – wygląda jakby Go tir potrącił. Paskudnie. Poza tym w
związku z problemami w pracy męczą Go koszmary, przez co ja spać nie mogę, bo
rzuca się jak kastrowany szakal. Ponieważ nie śpię od trzech dni
normalnie, kąsam jak wściekła dzika świnia i generalnie jestem „osowata”.
Grzechowi T. będzie karty stawiał, żeby zobaczyc ile Mu jeszcze życia zostało –
czy cokolwiek innego. Niech Mu nawet kitów nawciska…wszystko mi już jedno.
Chociaż do tej pory karty T. nigdy nie kłamały…(I żeby nie było T. to nie
Tato) Na problemy Grzechowe jest jeszcze jedne sposób – two gorillas –
24 h/d (godziny na dobę) pod domem. Ale jak tu chodzić gdziekolwiek z
brytanopodobną obstawą na karku? Bez sensu. Ja oczywiście sprawę całą
bagatelizuje i jak to baba obracam w żart. A co? Mam się zamartwiać jak słoń
na cmentarzysku? Bleeeee. Lepiej poczekać na realne zagrożenie niż teraz
trząść portkami przy byle szmerze… No ale Grzech od razu przejmuje się nie
tylko soba i mną, ale także Juniorami, których jeszcze nie ma. Kolejne bez
sensu. I w tej optymistycznej atmosferze pełnej spokoju i
bezpieczeństwa mam się bronić 11 marca… znaleść czas na naukę…
rozklekotane nerwy ukoić… i skupić się na pogłebianiu cholernej wiedzy.
Szlag by to trafił.