Pokojówka...

qra mać…
no wczoraj wieczorem dialog krótki był i treściwy wydaje mi się, że dla każdego nawet przeciętnie rozgarniętego homo sapiensa zrozumiały… Wrócił Grzech z pracy o 21.000 – umordowany co fuckt to fuckt…
- Zjem tylko coś, chodź posiedź ze mną w kuchni.
Poszłam oczywiście, posiedziałam… Blat kuchenny uwalony jak po przejściu ptactwa błotnego, talerz, noże, deska do krojenia zostały, bo pozmywać było ciężko, ostatecznie włozyc do zmywarki – też trud jak cholera… Słowa nie powiedziałam…
- Patrz przyszedł mój rachunek, znaczy PLUS o mnie pamięta…
Rozdarta koperta została na stole…
Zrezygnowana poszłam pod prysznic myślę se (może błednie i ktoś mnie teraz oświeci) „Zrelaksuję się chwilkę chociaż”…
zanim się zaczęłam relksować krzyknęłam w strone pobojowiska zwanego kuchnią:
- Schowaj potem ten rachunek, jak go już obejrzysz i sprawdzisz!!!
odkręcam kurek… pół łazienki zalane, bo uszczelka jakaś poszła na spacer (trzy tygodnie temu zresztą) i nie ma komu naprawić – w końcu w domu mam wybitnego intelektualistę a nie hydraulika…
Odprężyłam się – po byku jednym słowem, klnąc na czym świat stoi i ta cholerna kabina prysznicowa… Do sypialni poszłam po ciemku i omacku jak zwykle rozbijając się o ściany, które Grzech specjalnie tak zaprojektował przy remoncie, żeby zawsze stały mi na drodze do miejsca, do którego właśnie idę… Nieważne… ostatecznie zasnęłam.

Wstaję sobie rano… idę do kuchni, a tam rachunek na stole (już bez koperty), gumki recepturki po wczorajszym szczypiorku na blacie, plamy z kawy koło expresu, bo Grzech nie wcylowuje rankiem do kubków, a ściereczka chociaż wisi tuż obok, jest poza zasięgiem jego nierozbudzonych jeszcze oczu, pies nie ma wody w misce, czeka na śniadanie, żaluzje nie odkręcone… A Grzech stoi sobie zadowolony z życia i dzionka:
- Dzień dobry golasku – mi mówi.
Grrrrrrrrrrr… taki uśmiechnięty… A ja od rana, najpierw wytrzeć blaty, potem wyrzucić pozostawione przez Niego śmieci, potem pochować rachunki, potem napoić i nakarmić psa… i nagle się okazuje, że nie mam czasu na spokojne przebudzenie, że nie mogę jak Grzech siedzieć 10 minut w fotelu i dochodzić do siebie po szoku związanym z porannym wstawaniem… bo ciągle do qry maci jest coś do zrobienia… a potem się Grzech dziwi, że jestem rano skwaszona i „nie mam dnia”… i tak jest codziennie – od roku… Bałaganiarz i Pokojówka… idealnie dobrana para… tylko że mnie się to nie podoba!!!!!!!!!